Letselschade na bedrijfsongeval of beroepsziekten

Letselschade na een bedrijfsongeval betreft de schade die een slachtoffer lijdt als gevolg van lichamelijk of geestelijk letsel door een voorval op het werk.

In de Nederlandse wet is de afwikkeling van bedrijfsongevallen geregeld in speciaal wetsartikel: 658 van boek 7. Op basis daarvan wordt de werknemer beschermd doordat de werkgever verplicht is om te zorgen voor een veilige werkomgeving. De bewijslast is ten gunste van de werknemer omgekeerd: de werkgever is tegenover de werknemer aansprakelijk voor de schade die de werknemer in de uitoefening van zijn werkzaamheden lijdt, tenzij hij aantoont dat hij de in lid 1 genoemde verplichtingen is nagekomen of dat de schade in belangrijke mate het gevolg is van opzet of bewuste roekeloosheid van de werknemer.

Aansprakelijkheid 

De werknemer hoeft slechts aan te tonen dat hem een ongeval is overkomen tijdens het werk, waarna de werkgever moet aantonen of bewijzen dat de werkplek veilig was. Slaagt hij daarin niet, dan is de werkgever aansprakelijk voor de schade die de werknemer lijdt.

Werknemer

Tegenwoordig is het begrip werknemer sterk verruimd. Hieronder vallen niet alleen de traditionele werknemers in vaste of tijdelijke dienst, maar ook uitzendkrachten en onder voorwaarden zzp’ers of zelfs vrijwilligers (art. 7: 658 lid 4 BW). Sinds 2020 vallen ook ambtenaren onder de norm van artikel 7:658 BW.

Schade

Het is aan de werknemer om aan te tonen dat hij schade lijdt in de uitoefening van zijn werk. Bij een concreet incident, bijvoorbeeld een val van een ladder is de schade vaak makkelijk aan te tonen, zoals een been- of enkelbreuk. Dat is minder eenvoudig als het gaat om schade door blootstelling aan onveilige werkomstandigheden, zoals pesten, overbelasting of gevaarlijke stoffen. Dat kan een eenmalig incident zijn.

Beroepsziekten

Als het gaat om schade door blootstelling aan onveilige werkomstandigheden over een langere periode, spreekt men over beroepsziekten. De drempel voor de omkering van de bewijslast is voor beroepsziekten hoger. Voor die situatie kan pas een beroep worden gedaan op de omkering van de bewijslast als door de werknemer een voldoende verband wordt aangetoond tussen de schade en de blootstelling in de uitoefening van de werkzaamheden. Naast bewijs van de blootstelling is hiervoor deskundigenbewijs van de medische gevolgen noodzakelijk.

In uitoefening dienstverband

Er zijn situaties waarin een werknemer schade lijdt terwijl hij niet zijn eigen werk op zijn eigen werklocatie verricht, maar toch werk gerelateerde activiteiten verricht. Denk bijvoorbeeld aan een ongeval tijdens woon-werkverkeer, of een bedrijfsuitje. Als een werknemer in die situaties schade lijdt kan een werkgever op basis van artikel 7: 611 BW aansprakelijk zijn, in het geval dat hij niet als goed werkgever heeft gehandeld. Voor verkeersongevallen met de auto of fiets is dan de vraag of de verkeersdeelname arbeidsgerelateerd is. Is alleen sprake van woon-werkverkeer of bijvoorbeeld een bijzondere situatie, zoals met eigen auto naar een afspraak of een pakketje wegbrengen. Voor die werk gerelateerde situaties rust een verzekeringsplicht op de werkgever. Voor andere activiteiten kan pas sprake zijn van aansprakelijkheid als er samenhang is met het werk. Bijvoorbeeld een bedrijfsuitje waaraan alle werknemers geacht worden deel te nemen, en de werkgever zijn zorg- of preventieplicht heeft geschonden. Denk bijvoorbeeld aan evident gevaarlijke bedrijfsuitjes, of het niet treffen van veiligheidsmaatregelen (helm, zwemvest, instructie).

Schade door een fout van een collega

De werkgever is ook aansprakelijk voor schade die het gevolg is van een fout van een collega. Voor die situatie biedt artikel 6: 170 BW bescherming.

Ongevallenverzekering

Vaak heeft de werkgever een ongevallenverzekering. Die keert veelal een vast schadebedrag uit, een percentage van een maximaal overeengekomen gebaseerd op de ernst van het letsel.

De letselschade omvat zowel materiële als immateriële schade

Materiële schade omvat onder andere medische kosten, verlies van inkomen, reiskosten en kosten voor huishoudelijke hulp plus nog diverse andere schadeposten die per situatie verschillen. Immateriële schade, ook wel smartengeld genoemd, betreft compensatie voor pijn, verdriet en gederfde levensvreugde.

In de praktijk wordt de omvang van de schade vastgesteld op basis van medisch en arbeidskundig onderzoek. Daarnaast speelt de ernst van het letsel, de duur van het herstel en de mate van blijvende invaliditeit een rol bij de beoordeling van de schadevergoeding.

Voor werknemers in loondienst is van belang dat zij na een bedrijfsongeval in dienst blijven als geheel of gedeeltelijk arbeidsongeschikt. Dit zolang een tijdelijk contract duurt en bij een vast contract gedurende in ieder geval de eerste twee jaar. De mate van arbeidsongeschiktheid tijdens het dienstverband wordt vastgesteld door een bedrijfsarts. Bij blijvende arbeidsongeschiktheid volgt uiteindelijk een beoordeling door een verzekeringsarts van het UWV in het kader van een WIA-uitkering.

Sommige werkgevers hebben aanvullende verzekeringen afgesloten voor aanvullingen op de WIA-uitkering.
De hoogte van de schadevergoeding wordt meestal in gezamenlijk overleg met de aansprakelijke verzekeringsmaatschappij vastgesteld. Soms volgen ingewikkelde discussies, waardoor de inschakeling van een van onze letselschadeadvocaten een fijne geruststelling is voor onze cliënten.